NEFRET EDERİM

Günlük hayatta yaşamaktan nefret ettiğim şeyleri yazdım. Umarım sizin de okurken “ben de valla aynen” ya da “Yok artık ondan da nefret edilir mi?” dedikleriniz olacaktır.

* Kadınlara “şu mu olsun? Yoksa bu mu?” diye sorduğumda "farketmez" cevabını almaktan,

* “Yok” deyince “hiç mi yok” diyenlerden.

* Çay bahçesinde masaya oturur oturmaz tepemde biten garsondan.

* Restoranda ayrıntılı sipariş alır gibi yapıp her şeyi yanlış getiren garsondan.

* "Alır mısınız" diyerek ikramda bulunduğum  kişinin "teşekkür ederim" demesinin, "Evet istiyorum mu?"  "Hayır istemiyorum mu?" demek olduğunu anlamamaktan, 

* Parmak arası terliğin, ısrarla orta parmak ile işaret parmağı arasına girmeye çalışmasından,

* Ben selam vermeden selam vermeyenlerden.

* Giydiğim pantolona en uygun gömleğin, ütüsüz ya da kirli sepetinde olduğunu görmekten,

* Diyabet hastası olduğumu bilmelerine rağmen dostlarımın tatlı ikramı ısrarlarından,

* Günlerce seyredeyim, seyredeyim diye merak ettiğim filmin tırt çıkmasından,

* Evde tezgah bulaşıkla dolu olduğunda, bulaşık makinesinin kapağını açtığımda  makinenin dolu olduğunu görmekten,

* Egzozunu öttüre öttüre yanımdan geçen mobiletten,

* Yanımdan sessizce geçtiğini sonradan fark ettiğim elektrikli motordan,

* Radarı selektörle haber veren şoförlerden,

* Gereksiz yere sis lambası yakanlardan,

* Yaya geçidinde kibarlık yapıp  yol veren, ancak vücut diliyle bariz “Geç hadi geç” diye abartılı el işareti yapan şoförlerden.  

* Araç kornasıyla birbiri ile konuşanlardan.

* İki arabalık yere tek araba park eden şişmiş egolulardan,

* Vites kolundaki tespihten.

* Menüsünde fiyat yazmayan restoranlardan,

* Mağazaya girer girmez peşinde dolaşan mağaza çalışanından.

* İki elimde poşet varken telefon çaldığında, poşetleri yere koyup, çantadan telefonu çıkarıp, arayanın yanlış numarayı aradığını görmekten,

* Dolu çöp poşetini, boş çöp poşetine sığdırmaya çalışmaktan,

* Paralı benzin istasyonu tuvaletlerinden. Aynı tuvaletlerin kapısını iterek değil de tokmağını çevirerek açmak zorunda kalmamdan.

* “Bir” tane simit istediğim fırıncının, her defasında " Bir tane mi?" diye sormasından,

* Apartmanın dış kapısının önünde, sıkışmış bir halde acil tuvalete yetişmem gerektiğinde, çantadan anahtarı arayıp, en sonunda bulduğumda, meğer kapının açık olduğunu görmekten,

* Beni telefonla konuşurken gördüğü halde, aynı zamanda bana bir şeyler anlatmaya çalışanlardan,

* Telefonda “Alo” yerine “nerdesin?” hatta “needisiiin?” diyen amcalardan.

* Yine telefonda kendini tanıtmadan direk konuya girenlerden

* Bilgi formuna doldurmak için telefon numaramı soran kişiye, başta sıfır olmadan numaramı söylediğimde, sanki numaranın başında sıfırdan başka rakam olabiliyormuş gibi baştaki o sıfırı neden söylemedin dercesine bastıra bastıra "sıfır beşyüz otuz ikiii" diye tekrar edilmesinden,  

* "Bir konuda bir şey danışacaktım" deyip benim konuşmama fırsat vermeyenlerden,

* Bana “5 dakika vakit ayırır mısın?” deyip yarım saatte lafı bitmeyenlerden,

* Sözümün kesilmesinden,

* Çayı, kahveyi hüpürdeterek, çorbayı şapırdatarak, çiğdemi çikirdeterek yiyenlerden,

* "Neyse, hayırlısı olsun" diye biten sohbetlerden,

* “Akşam uçakla İstanbul’a gidiyorum” demek yerine “Akşam İstanbul’ a uçuyorum” diyen tiplerden. 

* Ramazan'da önce motosikletle davul çala çala geçen, hasılat düşük olunca da zile basıp kapıyı açtırarak apartman içinde davul çalan davulcudan,

* Cümle içinde; “Tam namazımı kıldım kapı çaldı” ya da “Abdestimi aldım oturuyordum, sen geldin.”  Şeklinde günlük hayat aktivitesi içindeki dini   faaliyetleri bastırarak, gözüme sokarak anlatanlardan.    

* Beş dakika önce gördüğüm, yanımdan geçerken selam verdiğim tiple dönüşte tekrar karşılaşmaktan,

* Memura selam verirse yada selamını alırsa tahtının sarsılacağını düşünen “bazı” çakma ümeralardan.

* Lacivert takım altına kahverengi ayakkabı giyen erkeklerden,

* Beyaz gömlek altına siyah iç çamaşırı, beyaz etek altına siyah naylon çorap giyen kadınlardan,  

* Fenerbahçe' nin maçından önce Galatasaray'lı biri tarafından telefonla aranmaktan ve  Fenerbahçe maçının olduğu herhangi bir akşam yapılan düğün, sünnet vb. törenlerden,

* Fener maçı seyrederken televizyonla aramdan Galatasaray’lı birinin geçmesinden (Harbi denedim uğursuzluk getiriyor !)

* Öğle tatilinde işle ilgili arayıp öğle tatilimin onbeş dakikasını ziyan edenlerden,

* Markette ödeme sırasında yeni kasa açıldığında, kuyruğun en arkasındaki uyanığın yeni kasanın en önüne seyirtip geçmesinden.

* Arkadan vuran kalleş ayakkabıdan,

* CHP Kadın Kolu saçı yaptırıp o toplantıdan bu toplantıya sekip akşam olunca memleketi kurtardığını sanan bazı kadınlardan. (Bu bir genelleme değildir !)

* Gözünün üzerinde bir gölgelik misali yaklaşık 1 santimetre eninde “Brook Shields kaşı olan  kadınlardan.

* Kuaför önünde oturmuş başı alüminyum folyoyla süslenmiş yılbaşı çamı görünümlü kadınlardan.

* Maç seyretmeye yalnızca küfür etmeye programlı şekilde gelmiş, futbol oyun kurallarından bihaber erkeklerden.

* Pazarda bir kilo meyve istediğim satıcının “iki kilo vereyim mi?” demesinden.

* Düğünlerde, az sonra yiyeceğimiz pastayı alkışlamaktan

* Yine düğünlerde, nikah kıyıldıktan üç dört saat sonra gelinle neler yaşayacağını tahmin edebileceğiniz damadın, gelini itina ile alnından öpme samimiyetsizliği göstermesinden.

* İşe giderken her gün geçmek zorunda olduğum, kendimi Afganistan'da hissettiren o  rezil caddeyi (Yağcılar içi) görmekten ve kaldırım işgallerine göz yuman, halkın kaldırımını parayla başka bir halka satan  yerel yöneticilerden,

* DR plakayı anladık da AV plakalı avukatlardan. (Yolda acil avukat lazım olduğunu, hadi olduysa da "Dur AV plaka geçiyor, kesin avukattır. Onu tutalım! " diyeni görmedim daha)

* Bu yazıyı sonuna kadar okumayanlardan, nefret ederim.